آرامش خاص

راستش را بخواهید چند سالی می شود راه رسیدن به  آرامش را جسته ام ...

برخلاف تمام بدست آوردنیهای ملزوم به تلاش، این یک قلم نیاز به تلاش خاصی نداشته و ندارد! کافیست اول صبح که از خواب بیدار می شویم بدنبال کنترل نباشیم!!!

در عوض کنترل اوضاع زندگی را در دست گرفته و کتابی باز کنیم و سطر به سطر بخوانیم. یک استکان چای خوش رنگ کنار پنجره ی اتاق به همراه دفترچه ی کوچک یادداشت، تماشای منظره ی بیرون، حتی کوچه های تنگ و ترش و شلوغ. قاچ کردن میوه ای تازه، گپی مختصر با دوستان مجازی، جنب و جوش و یک نرمش ملایم فیزیکی، گشتی در لیست مخاطبین و تماس با یک دوست قدیمی و خاطره ساز که مدتهاست از او بی خبری...

اوممممممم هم از سنت هم از مدرنیته در آرامش خاص و دلنشینم گنجانده شده اما آدم همیشه باید نقاط منفی و تو مُخی را از زندگیش حذف کند. آرامش گاهی یعنی نبود و نشنیدن حوادث و افعال منفی، حتی سرگرمی و دروغ های مصلحتی! یعنی طعم گَس سیاست و تحلیل و تفسیرهای به رای را نچشیدن!!

آرامش مدنظر و خاص وجودم را درک کردید؟؟؟ اصلا بگذار رازش را با شما در میان بگذارم

من

آرامشم را

مدیون " تلویزیونم" هستم! چون همیشه خاموش است :)